Sigara ve Ölüm

SİGARA ve ÖLÜM FİKRİNİN GÜNCESİ

Yıllar önce sigarayı bırakma konusunda zaman zaman teşebbüslerim olmuştu. 2007 yılında ki denemem bana sigara ve ölüm fikrinin güncesi yazısını yazdırması açısından önemlidir. Yazmış sonra da bir kaç sitede yayınlamıştım. Şimdi yazıma sahip çıkıp kendi blogumda yayınlıyorum. Sigara gibi kötü bir alışkanlığın zararları konusunda değildir bu yazı, sadece çok basit olarak zihnime oynadığı oyundan bahsedeceğim. Bu öyle bir oyun ki rastlantı sonucu o gazeteyi ve o yazıyı okumasaydım <<iyi saatte olsunlara>> yorumlayacaktım sigarayı bırakmak ile ilgili  korkutucu kabuslarımı.
Yazım iki bölümden oluşuyor. İşte İlk bölüm:

Sigara ve Ölüm Fikrinin Güncesi 1

Sene 2007, günlerden 31 Temmuz ve saat 16.00 suları. Balkondayım, telefonda arkadaşımla konuşuyorum. Bir elimde telefon bir elimde sigara var. Sigara hakkında laflıyoruz. Konuşma öyle bir noktaya geldi ki sonunda ben ‘Aman’ dedim ‘zaten bırakmayı düşünüyordum.’ Peşinden de ekledim;  ‘Şu andan itibaren de içmiyorum. Arkadaşım daha bir iki ay öncesine kadar sigarayı elinden bırakmayan biriydi. Artık aktif içici değil ve bu konudaki tecrübesine dayanarak bendenize destek ve taktik veriyor.

15 dakika sonrasıydı, bakkaldan sigara alırken yakaladım kendimi! Amacım elimdeki parayı bozdurmaktı. Bakkalın uzattığı paketi elime alır almaz aklıma sigarayı bırakmış olduğum geldi. Paketi iade ettim, yerine sigara kadar zararlı sayılabilecek abur cuburlardan alarak paramı bozdurdum ve mekânı terk ettim. 

31 Temmuz 2007 vakit gece yarısı; sigarayla vedalaşmam gerekli, böyle aniden ayrılmak olmaz. Veda törenim iki sigara içimi sürdü. Birini içip birini atmak olmazdı. Milli servet ve de Tekel işçilerinin alın teri var bu nimetlerde! Ertesi gün yani 1 Ağustos günü sevdiğim insanlarla birlikte olacağım. Sigarayı bırakmak için mutlu ortamların ideal olduğunu duymuştum. 

01.08.2007 gece yarısı; en zoru bu geceyi atlatmaktı. Uyumadan hemen önce balkonda, gecenin serinliğinde bir sigara içmek hakikaten keyif verici oluyordu. Neden böyle bir keyiften vazgeçer ki insan? Neyse efendim sigara içmemeyi başararak başımı yastığa koydum, uyudum. Saat 01.00 de uyandım, kendimi dinledim; yaşadığıma hayret edip evin içinde bir tur attıktan sonra tekrar yattım. Saat 03.00 sularında nefes almakta zorlanarak tekrar uyandım; ‘Allah’ım nefes alıyorum, yaşıyorum!’ Şükür edip tekrar uyudum. Saat 05.00 oldu. Kuş gibiyim; hafif. Bu saatten sonra artık uyunmaz... 
02.08.2007 gününün gecesi de aynı şekilde geçti. 
03.08.2007 Sakız çiğnemek, çekirdek yemekten dolayı çenem ağrılar içinde. Midem bir garip! Ev dışında zaman geçirmeye çalışıyorum. Balkon artık yasak bölge oldu. 

05.08.2007 Gece yaklaşıyor. Bir telefon konuşması gerçekleştiriyorum. Süper kupa tartışmasına girdik. Arkadaşım, Beşiktaşlı Cisse'nin aslında o ünlü Cisse olmadığını söyledi benim tersime giderek. Bunu bilmeyişimin hıncını ters davranarak ondan çıkardım. Sonuç olarak dünden beri aramız limoni. Sigarayı taze bırakmış birisiyle dalga geçerken dikkat edilmeli, asla damarına basılmamalı!

Beşiktaşlı Papice Cisse

Djibril Cisse

06.08.2007 Dünkü Cumhuriyet'in Pazar ekini okumamıştım. Bugün oğlumu parka götürürken yanıma aldım. <<Salıncakta>> oturup gazetenin ekine göz attım. Niye banka ya da çimenlere değil salıncağa oturuyor diye akıllara bir soru gelebilir, gelsin yanıtlamayacağım. Sigarayı bıraktım, sinirli olma ve karşımdakini sinir etme hakkım var (anayasal bir hak olmamakla birlikte...) 
Efendim gazetenin <<Pazar>> isimli pazar ekinde yazılanlara geleyim. Gece nefessiz kalıp uyanmama neden olan << şeyi >> açıklamışlar bu yazıda...